Voedselcontaminaties worden opgespoord door gebruik te maken van een extractiestap, een opzuiveringsstap en een detectie- en kwantificatiestap. Door de complexiteit en diversiteit van een voedingsmatrix is de opzuiveringsstap de meest kritische stap in het analyseproces.
Momenteel worden immunoaffiniteitskolommen (IAK) gebruikt als de meest specifieke opzuiveringsmethode. Deze kolommen zijn gevuld met een geschikte drager waaraan antilichamen, specifiek voor de op te sporen component, covalent gebonden zijn. Het belangrijkste nadeel van IAK is de beperkte beschikbaarheid van antilichamen. Antilichaamproductie is een langdurig en duur proces, waarvan de slaagkansen heel onzeker zijjn. Commercieel verkrijgbare IAK zijn bovendien bestemd voor éénmalig gebruik waardoor de kostprijs van een analyse met IAK hoog oploopt.
Op het ILVO wordt onderzoek verricht naar een alternatieve opzuiveringstechniek, meerbepaald een opzuiveringsprocedure gebruik makend van Molecularly Imprinted Polymers (MIP’s). MIP’s hebben een gelijkaardige selectiviteit als de antilichamen bij IAK, maar zijn gemakkelijker, goedkoper en onbeperkt te produceren. MIP’s zijn eveneens veel stabieler en langer te bewaren en kunnen tenslotte ook meermalig gebruikt worden.
Bij de ontwikkeling van een MIP worden monomeren gekozen die een sterke interactie vertonen met de doelwitmolecule. Deze doelwitmolecule treedt op als sjabloon. In aanwezigheid van cross-linker materiaal vindt vervolgens de polymerisatie rond de sjabloonmolecule plaats. Na het polymerisatieproces wordt de sjabloonmolecule verwijderd zodat een polymeer ontstaat met bindingsplaatsen die complementair zijn in grootte en vorm aan de sjabloonmolecule. Er worden bijgevolg specifieke holtes gevormd voor de molecule die opgezuiverd moet worden.
Er is reeds een MIP ontwikkeld voor benzylpenicilline (Fig. 1). De specifieke adsorptie van benzylpenicilline werd getest door de geproduceerde MIP te vergelijken met een non-imprinted polymeer, zonder sjabloonmolecule (NIP) gedurende een bindingstest. Een significant verschil in adsorptie werd waargenomen tussen MIP en NIP.
Fig. 1: SEM-foto van MIP voor benzylpenicilline